سیستم اعلام و اطفاء حریق
سیستم های اعلام و اطفاء حریق در سه مدل متعارف و آدرس پذیر و هوشمند هستند.
اگرچه سیستم های اعلام و اطفاء حریق متعارف و آدرس پذیر در سطح تکنولوژی با هم متفاوت هستند اما در استفاده از تجهیزات آشکار ساز با هم مشترک هستند.
اسپرینکلر خشک با آیروسل پودری(DSPA) و به عبارت مختصر آیروسل، از ذره های بسیار کوچک پتاسیم تشکیل شده که هنگامی که DSPA توسط محرک های حرارتی یا الکتریکی تحریک می شود، این ذره های کوچک در DSPA تفکیک شده و به محیط وارد می شوند. این ذرات جامد و گازهایی مثل CO2 و N2 و بخار آب با هم ترکیب شده و یک خاموش کننده را ایجاد می کند.
سیستم های اطفاء حریق گازی معمولا در بخش های بحرانی ساختمان های اداری مثل اتاق های کامپیوتر، سرور، برق، مخابرات و اتاق هایی که استفاده از سیستم های اطفاء حریق آبی در آنها ریسک بالایی دارد استفاده می شود.
این سیستم ها بصورت تر(Wet)، خشک(Dry) و یا ترکیبی می باشد. در سیستم های تر، آب با فشار مشخص در تمامی لوله ها و تا سر اسپرینکلرها وجود دارد. براثر افزایش دما، مایع اسپرینکلر منبسط می شود و باعث شکستن شیشه و خروج آب می شود
سیستم اطفاء حریق vortex یک سیستم ترکیبی(Hybrid) آب و گاز است. یعنی ترکیبی از WaterMist و گاز نیتروژن است. نیتروژن تحت فشار، آب را به ذرات ده میکرونی تبدیل می کند و با ذرات آب مخلوط می شود و در نهایت از نازل خارج می شود.
این سامانه به سیستمی گفته می شود که در آن آب بعنوان ماده اصلی خاموش کننده استفاده می شود. در این سیستم آب مورد نیاز در مخزن توسط گاز نیتروژن ذخیره شده و مورد فشار قرار می گیرد.
عناصری که در این نوع گاز ها معمولا استفاده می شوند عبارت اند از CO2، FM20، Argon، Argonite. شروع کار این سیستم های گازی توسط یک سیستم اعلام حریق الکترونیکی است که تشخیص حریق توسط سنسورهای حساس به دود و حرارت صورت گرفته و در نهایت عملیات اطفاء حریق با رها شدن عناصر گازی در حداقل زمان و با سرعت بالا انجام می شود.
در مجهز بودن در استفاده از وسایل خبر دهنده در سیستم اعلام حریق مانند آژیرها، زنگها، بوقها و لامپها و غیره که در صورت بروز حریق و شناسایی آن توسط مرکز کنترل سیستم، فرمان گرفته و ساکنین یا افراد داخل ساختمان را مطلع می کنند مشترک هستند.
این مراکز به دو دسته متعارف و آدرس پذیر تقسیم می شوند.
امروزه برای جلوگیری از خسارت های ناشی از حریق و پیشگیری از تلفات جانی اقدام به نصب سیستم های اعلام و اطفاء حریق می نمایند.
برای تشخیص نشانه های حریق که در واقع دود و حرارت و شعله هست از دو نوع سیستم اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر استفاده می شود.
لازم به ذکر است هر دو سیستم اطفاء حریق از تجهیزاتی به نام آشکارساز یا دتکتور استفاده می کنند که در مکان های مختلف مانند آشپزخانه ها، اتاق های بازرگانی، هتل ها و غیره به صورت سقفی یا پایه های دیواری نصب می گردد و وظیفه آنها تشخیص حریق و اعلام آن به مراکز کنترل می باشد.
سرویس ها و راه کارهای هوشمند سازی ساختمان و سیستم ها
عوامل لازم جهت اطفاء حریق
جهت اطفاء حریق حداقل یکی از عوامل زیر می باید انجام شود:
- قطع گرما یا خنک سازی. آب یکی از عمومی ترین عوامل جهت خنک سازی حریق می باشد.
- قطع ماده سوختنی. قطع و جداسازی ماده سوختنی از محل حریق می تواند بسرعت باعث خاموش شدن حریق گردد.
- به حداقل رساندن اکسیژن به میزانی که اکسیژن کافی جهت ادامه حریق وجود نداشته باشد. سیستم های اطفاء حریق مانند CO2 و Inert Gas باعث به حداقل رساندن اکسیژن جهت ادامه حریق می باشند.
- مانع در ایجاد واکنش زنجیره ای سوخت. سیستم های اطفاء حریق مدرن مانند آیروسل با ایجاد اختلال در واکنش های زنجیره ای سوخت، باعث اطفاء حریق می گردند.